21 de julio de 2011

INSEGURIDAD

Hay días como hoy que ser una persona insegura te hace sentir una mierda pinchada en un palo.

Hay días que la inseguridad me va ganando terreno y me pongo seria, triste e hipersensible.

Cuando mi inseguridad me aplasta, no soy capaz de decir, "sí hoy tengo un mal día, me siento débil y lo que digas me va a sentar mal."

Pero no, mi inseguridad frena mis palabras y lo único que puedo hacer es un mohín, decir alguna tontería para pasar el mal momento y comerme la cabeza continuamente.

Entras en un bucle que es difícil salir. Tienes miedo a decir en voz alta lo que te pasa por la cabeza para que no te juzguen, no te encasillen como la neuras, la débil, etc.

Cualquier cosa o comentario es mal interpretado y te callas, tienes miedo a meter la pata, pero la rabia te consume por dentro, rabia por no saber decir cómo te sientes sin pensar que te estás traicionando a ti misma, rabia por no ser valiente y enfrentarte a los otros o a la situación.

Estoy harta de pensar que soy la única que se equivoca, que es inútil. A veces creo que sería mejor buscar un especialista y que me cambiara por dentro, que me arrancase esta inseguridad, este miedo a ser yo misma. Averiguar cómo puedo anular este sentimiento autodestructivo. No tener la necesidad de que me digan que soy una buena persona, pareja, amiga o trabajadora.

Incluso escribir este post me crea angustia, me da miedo, me da rabia. Pero es la única forma que puedo sacarlo de dentro. Lo que me consuela es que no siempre estoy así, hay días que soy muy feliz.

Supongo que este es mi reto. A ver cuando gano la guerra.

ya estoy un poquito mejor

1 comentario:

nerona dijo...

Vinga va Ingrid que tu vals!! Ets una persona encantadora, simpàtica i agradable. Entenc les teves inseguretats, de fet a mi també em passa, depèn del meu estat d'ànim. Continua lluitant per guanyar aquesta guerra!